"POKÓJ NAD ŚWIATEM" czyli zaproszenie do galerii

                                    

    Czekając na poprawę pogody, czytałam wspaniałego bloga. Właściwie powinnam napisać oglądałam, bo tekstu jest w tym miejscu tylko tyle, by objaśnić sytuację, w której obraz  powstał. Im bardziej zagłębiałam się w zawartość postów tym rósł mój zachwyt i jednocześnie odzywały się wyrzuty sumienia. Ich powodem był mój syn, który był ostatnim rocznikiem, kończącym 8-klasową podstawówkę. Kiedy rozmawialiśmy o wyborze kolejnej szkoły, nie ukrywał że marzy o Liceum Plastycznym. Dla mnie sprawa była o tyle skomplikowana, że w ostatnim roku nie przykładał się do przedmiotu i na świadectwie była tylko 4. Znam mojego syna jak mało kto, jest osobą słabą psychicznie i nie umie sobie radzić z porażkami czy nawet drobnymi niepowodzeniami. Uznałam, że z oceną dobrą z plastyki w liceum kierunkowym nie ma szans w zetknięciu z uczniami mającymi wyższe oceny. Nawet gdyby w czasie egzaminu uznano jego zdolności plastyczne, to przysłowiową kropką nad „i” byłoby świadectwo, mógłby się do szkoły nie dostać z braku miejsc. Pozostał w szkole sportowej, która do dziś nam obojgu odbija się czkawką.Gdybym wiele lat temu posłuchała syna i pozwoliła mu iść własną drogą, to być może byłby teraz tak wspaniałym człowiekiem, jak osoba, której poświęcam tę notkę.

    Wracając do bloga, od którego rozpoczęłam post. Jego autorka twierdzi, że jest malarką amatorką, bo ukończyła tylko Liceum Plastyczne, a nie ASP. Osobiście się z takim zdaniem nie zgadzam, bo dla mnie osoba, która ukończyła szkołę kierunkową jest profesjonalistą, spierać się można jedynie o stopień tego zawodowstwa.

  Blog "Czary mary" http://witrazezcukru.blogspot.com/ jest pełen koloru, radości, światła, optymizmu i nadziei, pomimo że jego autorka nie miała lekkiego życia. Z powodu traumatycznych osobistych przeżyć jest zalękniona i niepewna czy jutro będzie tak jasne, słoneczne jak są jej obrazy, ale w pracach pozostaje wierna swoim zasadom by piękno tego świata górowało nad jego brzydotą. Wielka szkoda, że autorka nie miała w Polsce wystawy, sądzę że z braku wystarczającego rozeznania na rynku sztuki, ma na nią niewielkie szanse w Holandii, gdzie obecnie mieszka. Ja jednak wierzę, że może znajdzie się ktoś przedsiębiorczy i mocno zdeterminowany, by namówić autorkę na wydanie albumu ze wszystkimi Jej pracami. Byłby to dowód na to, że w czasach, o których niektórzy mówią „słusznie minione”, żyli i tworzyli wspaniali ludzie. Dla naszych wnuków i ich potomków byłby to dowód na to, że choć nie mamy wpływu na to w jakim czasie i ustroju przyszło nam żyć, to swoją pracą i postawą życiową możemy pokazać co oznacza WSPANIAŁY, WARTOŚCIOWY, UZDOLNIONY POLAK.

A teraz korzystając jedynie z reprodukcji zamieszczonych w Google zapraszam was na spacer ... do galerii

  Tak dziwnie się złożyło, że w Google nie znalazłam prac z serii pór roku, czy krajobrazów tworzonych metodą "szpachelkową", ale mój post miał być tylko zachętą, do głębszego poznania autorki, poprzez obejrzenie Jej bloga. Maradag(taki obrała sobie nick) zmaga się teraz z bolesną chorobą rąk. która nie pozwala jej malować tyle ile by chciała i mogła. Wierząc, że leczenie przyniesie należyty skutek, oczekuję na dalsze prace tej dzielnej, o wielkiej wyobraźni i talencie kobiety.