Dzisiaj mój syn Kornel, obchodziłby 40-te urodziny. Na grobie kwiaty złożyła i znicze zapaliła, moja siostrzenica. Odstępy między rzędami grobów są tak wąskie, że wózkiem nie podjechałabym.
Mój blog jest jedynym miejscem, w którym mogę napisać o swojej tęsknocie za ukochanym dzieckiem.
Każdy
człowiek ma marzenia i w zależności od samozaparcia potrafi je
spełniać. Czasami jednak pomimo chęci nie możemy z przyczyn
obiektywnych niektórych zrealizować. W moim przypadku był to
taniec i noszenie butów takich jak inne kobiety. O tańcu opowiem
innym razem, teraz post, zapraszający do zabawy. Przy poszczególnych literach zapisałam znane mi nazwy butów. Niektóre pozostają puste, może Wam uda się zapełnić je nazwami(np. regionalnymi) butów. A może znacie inne poza wymienionymi przeze mnie utwory o butach? Należę do ludzi średnio oczytanych, filmy oglądam tylko w telewizji, a muzykę poznawałam nie w filharmonii czy na koncertach, ale dzięki audycjom radiowym. każdy zna historię Kopciuszka i jak ważną rolę w jej życiu odegrał pantofelek. Znałam też kilka innych utworów, w których buty miały duże znaczenie: "Kot w butach"(Ch. Perrault, 1697), "Siedmiomilowe buty"(J. Brzechwa), "Historia żółtej ciżemki"(A. Domańska 1925;ekranizacja S. Chęciński, 1961). Najbardziej wzrusza mnie i rozrzewnia "Piosenka o żołnierskich butach"(Sapogi).
W pierwotnej formie but składał
się z prostego kawałka splecionych traw lub niegarbowanej skóry
przywiązanej do stopy. Pierwsza zmianka na temat obuwia sięga około
3300,r.p.n.e. Były to nieprzemakalne buty z jeleniej skóry na
podeszwie ze skóry niedźwiedziej, wewnątrz znajdowała się słoma,
zapewniająca higienę i komfort.
Około roku 1500p.n.e. noszono
sandały z papirusu, czasami ze skóry. Dzisiejsze sandały z
odkrytymi palcami i stopami, wiązane kilkoma paskami mają swój
początek w starożytnej Grecji i Rzymie.
Każdy,
kto interesuje się modą, dobrze zna nazwisko Andre Perugia. To
awangardowy projektant z XX wieku, który tworzył buty niczym dzieła
sztuki. Niezwykle funkcjonalne, surrealistyczne i ekstrawaganckie,
były dostępne jedynie dla zamożnych miłośniczek mody. Dopiero po II wojnie światowej na polskich wsiach upowszechniło się noszenie butów przez cały rok. Wcześniej używano ich głównie zimą, a latem chodzono boso. Buty traktowano jako luksus, nosząc je jedynie do kościoła, trzymając je w ręku do momentu wkroczenia do świątyni.
caliga
Caliga -rodzaj
ciężkich sandałów noszonych przez rzymskich legionistów, od
zwykłych żołnierzy po niższych dowódców(centurionów)
poulaine
-znane jako „crakows” lub
„crackowers”, obuwie popularne w Europie od końca XIV do końca
XV w. Buty z bardzo zadartymi szpicami, wymagały wsparcia z materiału
lub były wypełniane, aby utrzymać kształt. Ich wielkość została określona prawnie: gmin 6 cali, panowie 12 cali,
szlachetnie urodzeni 24 cale. Jest jednym z najbardziej
rozpoznawalnych i charakterystycznych trendów obuwia w
średniowiecznej Europie.
Ciżma
PANTOFLARZ,
to szewc specjalizujący się w wyrobie pantofli.
TRUPIĘGI-buty z łyka
STIVALI - obuwie z wyższą cholewką używane tylko do podróży
patynki
-
to najczęściej drewniane nakładki na buty, chroniące je przed
błotem, śniegiem, kałużami. Zastąpiły one skórzane lub drewniane
(galoches), noszone już w XIV w. Wyrabiali je specjaliści mający swe statuty 1452 r., które ustalały pewne zasady produkcji.
scarpa
- to płytkie
obuwie, lekko wydłużone i zaostrzone, do którego noszono białe
pończochy. Obecnie to włoska marka specjalizująca się w obuwiu
górskim, narciarskim i wspinaczkowym.
klompen
-to tradycyjne
holenderskie drewniaki, wykonane z jednego kawałka drewna topolowego
lub wierzbowego.
Muzeum Bata w Toronto
Inne muzea przedstawiające historię obuwia: Muzeum Obuwia Zlin(Czechy),Muzeum Obuwia w Romans-sur-Isere(Francja).Rokrocznie odbywa się konkurs organizowany przy współpracy Muzeum Bata i Ryerson Universsity na najlepszą parę butów.
Muzeum Czartoryskich w Krakowie
W Polsce obuwnicze zabytki można podziwiać miedzy innymi w Muzeum Czartoryskich w Krakowie, a przedmioty do ich wytwarzania oraz przedstawienia organizacji i warunków pracy warsztatów rękodzielniczych związanych z obróbką skóry, w Muzeum Rzemiosł Skórzanych im. Jana Kilińskiego, znajdujące się na Starym Mieście w Warszawie. Kamienica Szewców stoi przy ul. Wąski Dunaj 10(wejście od Szerokiego Dunaju). Zostało utworzone w 1973.
Dzisiaj, kiedy samodzielnie nie założę najwygodniejszych nawet butów, z sentymentem wspominam znienawidzone w dzieciństwie i wczesnej młodości ortopedyczne buty. Życie przechodziłam latem w trampkach, zimą w "Relaksach", choć nie było to obuwie ładne. dwie pary ze sznurowaną cholewką obejmującą łydkę. Raz w życiu szewc zrobił mi beżowe pantofle na gumowej podeszwie, którą niestety szybko starłam i musiałam rozstać się z bardzo lubianymi butami. Nie mogłam nosić sandałów, bo przy odkrytych palcach, zawsze je obcierałam. Klapki, to też niestety nie są buty dla mnie, a szkoda, bo japonki zawsze mnie pociągały. Nigdy nikomu nie zazdroszczę, ale tego , że kobiety mogły nosić każdy rodzaj buta, to tak. A wy, macie dużo butów? Czy jakieś są waszymi ulubionymi?
Kultura polska poniosła dotkliwą stratę, zmarł Ernest Bryll. Jako poeta debiutował w 1958 tomikiem „Wigilie wariata”, W swoim dorobku ma takich zbiorków 45. Był też prozaikiem, który od 1963 wydał: „Studium”, „Ciotka”,”Gorzko,Gorzko...”, „Ojciec”, „Jałowiec”, ”Drugi niedzielny autobus”, Betlejem” ,
"O trzeciej nad ranem. Z Ernestem Bryllem o rodzinie, życiu, poezji i spotkaniach o trzeciej nad ranem rozmawia Izabela Górnicka-Zdziech”.
Jeśli ktoś w PRL-u nie słyszał o Erneście Bryllu poecie czy prozaiku, to większość słyszała o nim jako autorze „Na szkle malowane” z muzyką Katarzyny Gertner i „Kolęda-nocka” z muzyką Wojciecha Trzcińskiego. Z tymi kompozytorami oraz wieloma innymi współpracował przy tworzeniu oratoriów, musicali i piosenek(„Nie zmogła go kula”-zespół 2+1, „Psalm stojących w kolejce”-Krystyna Prońko).
Zaobserwowałam, że ludzie urodzeni przed wojną mieli zawsze wiele zainteresowań. Czy to one sprawiały, że ludzie ci żyli zazwyczaj dłużej niż inni? Przykładem takiej osobowości jest właśnie Ernest Bryll. Literackie zainteresowania „przypieczętował” studiami na polonistyce Uniwersytetu Warszawskiego. Pragnął być dziennikarzem, ale przynależność jego ojca do AK, przekreśliła, to marzenie. Ukończył także studium wiedzy filmowej przy Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Zdobyta tam wiedza pozwoliła mu pełnić funkcję kierownika literackiego w Teatrze Telewizji i w Polskim Instytucie Sztuki Filmowej.
Był autorem dramatów(„Rzecz listopadowa”),słuchowisk(„O głupim Tomku, wilku iniedźwiedziu”) i widowisk telewizyjnych(„Po górach, po chmurach”).
Wraz z żoną Małgorzatą Goraj tłumaczył: wiersze irlandzkie(„Miodopój”-wiersze VI-XII wiek,"Eire"-wiersze VI-XIX wiek), „Historię Irlandii”, A. Cronin „Koniec współczesnegoświata”, „Irlandzki tancerz”. Jego irlandzkie fascynacje zaowocowały stanowiskiem ambasadora w Irlandii w latach 1991-1995.
Inspiracją dla tego postu był
teleturniej „Familiada”, który obok „Va banque” oglądam z
przyjemnością, bo zawsze czegoś ciekawego można się dowiedzieć.
W jednym z odcinków, w finale padło pytanie: ”coś z wąsami”.
Okazało się, że najwięcej punktów uzyskała odpowiedź „sum”,
ale żaden z pytanych nie odpowiedział w ten sposób.
Zaczynając od suma, wynotowałam
wszystkie znajdujące się w „Słowniku języka polskiego” słowa.
Niby nie są to wyrazy trudne, ale czy każdy potrafiłby podać ich
właściwą definicję?
SUM-(Silurus),ryba drapieżna z rodziny
o tej samej nazwie. O nagim ciele i płaskiej głowie, z dużym
otworem gębowym i charakterystycznymi wąsami. Występuje w wielu
gatunkach w mulistych, zarośnietych, słodkich wodach Euroazji(
w Polsce jeden gatunek).
SUMA
1.wynik dodawania.
2.zbior pewnej ilości rzeczy.
3.pewna ilość pieniędzy, kwota.
4.w kościele katolickim, główna,
uroczysta msza śpiewana, z kazaniem, odprawiana w niedziele i
święta.
SUMKA -zdrobnienie od wyrazu
suma(zazwyczaj w zn. 2)
SUMOWAĆ – dodawać, zliczać,
podliczać
SUMAK
1.zwany także suhakiem(Saiga
tatarica),zwierzę z rodziny krętorogich, zaliczane do antylop. O
żółtawoszarej sierści, dużej głowie, silnie wydętym nosie.
Zamieszkuje w małych stadach stepy i półpustynie środkowej Azji i
regionu podkaukaskiego.
2.rodzaj roślin należących do
rodziny nanerczowatych. Obejmuje 54 gatunki, większość występuje
w Ameryce Północnej, jeden rośnie w Himalajach, sześć w Azji
wschodniej, jeden(sumak garbarski -Rhuscoriaria)występuje w Azji
południowo-zachodniej i w basenie Morza Śródziemnego).W Polsce
uprawiany jest sumak octowy-Rhus typhina. Ze względu na wysoką
zawartość tanin roślina wykorzystywana jest w garbarstwie. Szereg
gatunków wykorzystywanych jest leczniczo i do wyrobu napojów. Pędy
Rhus trilobata były wykorzystywane w pleciątkarstwie.(definicja
została zaczerpnięta z internetu).
SUMATOR -(w cybernetyce), urządzenie w
części centralnej maszyny cyfrowej, przeznaczone do wykonywania
operacji sumowania i odejmowania danych.
2.(pot.) podręczna biurowa maszyna do
dodawania i odejmowania
SUMIENIE- właściwość psychiczna,
zdolność pozwalająca odpowiednio ocenić własne postępowanie
jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość
odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie.
SUMIENNOŚĆ- skrupulatne wywiązywanie
się z podjętych obowiązków i zobowiązań; skrupulatność,
rzetelność.
SUMIENNY-postępujący zgodnie z
sumieniem, skrupulatnie wywiązujący się ze swoich obowiązków,
zobowiązań; wykonywany dokładnie, solidnie, rzetelnie.
SUMPT-(przestarzale)nakład pieniężny,
koszt, wydatek. Dziś tylko w wyrażeniu ”własnym sumptem” czyli
na własny koszt, własnymi środkami.
W SUMIE- ujmując rzecz ogólnie,
podsumowując; na ogół.
SUMARYCZNY- zawierający, podsumowujący
ogół wiadomości o czymś; skrócony, ogólny.
SUMIASTY -”taki jak u suma” tylko w
wyrażeniu: sumiaste wąsy; „długie bujne wąsy”.
tamaryna sumiasta
Miałabym kłopoty ze zdefiniowaniem SUMAKA, bo choć wyraz był mi znany, to nie opisałabym zwierzęcia, a o roślinie nie miałam pojęcia. Natomiast bardzo podoba mi się słowo SUMPT, chociaż dzisiaj rzadko używane i to raczej przez starsze pokolenia.