NADESZŁY ŚWIĘTA

   Święta Bożego Narodzenia widać nie tylko w telewizyjnych reklamach czy wystawach sklepowych. Kilka dni temu syn wyjął kolejną przesyłkę. Była ona tym milsza, że zupełnie niespodziewana.  Pani Ewa Radomska, pisarka i poetka nadesłała mi kartkę świąteczną, bardzo zabawną. Znalazłam ją w internecie wraz z innymi, podobnymi stylowo.
 
    Do mnie zawitały pingwiny, a towarzyszył im Aniołek.
      Życzenia wpisane przez Panią Ewę są piękne w swojej  prostocie, a jednak ponad czasowe. Ponieważ składając życzenia swoim internetowym znajomym i przyjaciołom, nie umiałabym wymyślić piękniejszych, to pozwalam sobie je zacytować, dedykując w imieniu Autorki oraz swoim własnym, Wszystkim  na to Boże Narodzenie i Nowy Rok.
 
    "Aniołek uśmiechnięty- niech dobre przekazuje fluidy- emanuje ciepłem i odgania wszystkie smutki, niech stworzy szczęścia światek malutki."
 
     Mój aniołek w czerwonym ubranku w białe kropki, zawiśnie na gałązce choinki. Mam nadzieję, że w każdym domu znajdzie się jakiś aniołek, który będzie strzegł spokoju Waszych domów. WESOŁYCH ŚWIĄT.

     
   Dziewiętnastego grudnia nadszedł mail od Liwii, autorki bloga (http://liiviia2.blogspot.com/), która dołączyła w prezencie piękną kolędę "Grajmy Panu" .Jest tak wzruszająca, że jej wysłuchanie polecam tym, którzy sami kolędy i pastorałki śpiewają i tym, którzy wolą słuchać.https://www.youtube.com/watch?v=L4IiXtMPEY0. Otrzymałam także maila z życzeniami od Stokrotki i sms od Iwony Kmity. Nie ma dla mnie lepszych prezentów niż pamięć tak wspaniałych ludzi.  
   Wszystkim, którzy przesyłają mi życzenia świąteczne i noworoczne na pocztę, sms lub w komentarzach pod postami, serdecznie dziękuję.

   Do zobaczenia w Nowym Roku, bądźmy: zdrowi, radośni, pełni wiary i optymizmu, że teraz będzie lepiej.

DZIEŃ ŻYCZLIWOŚCI

   Na początku grudnia z okazji Dnia Życzliwości(21 listopada),  przyszły kartki od uczniów  ze Szkoły Podstawowej nr 6 w Inowrocławiu. Pomysłodawczynią obdarowania mnie uroczymi wyklejankami i malowankami była bibliotekarka "Jotka".  "Wysyłam dzisiaj prace naszych uczniów, wykonane w ramach akcji PODARUJ WIERSZ z okazji Dnia Życzliwości. Mam nadzieję, że wiersze i rysunki dzieci z różnych klas, sprawią Ci wiele radości i umilą długie jesienne oraz zimowe wieczory."-napisała Jotka. Ta niezwykła kobieta zadziwia mnie niezmiennie. Nie wiem jak znajduje czas, a przede wszystkim argumenty, by nakłonić swoich czytelników do pracy nad kartkami, które później do mnie trafiają.
    Wszystkich prac jest kilkanaście, wyklejanki, w środku z napisem "Dużo zdrowia, uśmiechu i słoneczka" oraz podpisem dziecka(Marcin, Karolina,Igor, Ola,) wykonały zapewne dzieci pierwszej klasy, bo  imiona są napisane "koślawo", co dowodzi małej wprawy w posługiwaniu się długopisem.
 


  "Gdy czytasz tę kartkę uśmiechnij się do mnie. Mam na imię Ania życzę dużo zdrowia, dużo uśmiechu oraz spokojnych dni".  Czyż można pozostać obojętnym na taką prośbę?

    Kartkę życzliwości z pięknym wierszem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego wykonała zapewne jakaś dziewczynka, bo ozdoby: kwiatek i świecidełka, to raczej kobiece atrybuty. Niestety autorka się nie podpisała, a szkoda. 
  " Ona mi pierwsza pokazała księżyc
     i pierwszy śnieg na świerkach,
      i pierwszy deszcz.
      Byłem wtedy mały jak muszelka,
      a czarna suknia matki szumiała
       jak morze czarne."

   Dwie kolejne kartki też nie wskazują autorów, jedna przedstawia dwie postaci pod tęczowym łukiem i prezentuje wiersz "Mój Kumpel" Hanny Zielińskiej. Utwór ten znalazł się w podręczniku dla klasy II.  Ponieważ jest pogodny zacytuję pierwszą zwrotkę, bo może nam dorosłym przypomni naszego kumpla z czasów beztroski.
"Mój kumpel
jak sarna biega
i bywa pierwszy na mecie!
Kiedy da słowo kolegom,
nie złamie go za nic na świecie!
Z polskiego jest pierwszy w klasie
(ma cztery szóstki w dzienniku),
na komputerach się zna ,
i ...tyle umie wierszyków."
    
    Anonimowy autor kolejnej kartki lubi zdrowy styl życia i piłkę nożną. Może być to chłopiec, sprawnie posługujący się drukarką, gdyż wiersz Jana Kochanowskiego  "Na zdrowie" wydrukował. Przyozdobił go rysunkiem dwóch ludzików, kopiących piłkę oraz ogromnym sercem oplecionym gałązkami z  żółtymi, pomarańczowymi, czerwonymi, fioletowymi i czarnymi owocami .
     Uczennice klasy V a Maja i Ala , to siostry, najprawdopodobniej bliźniaczki. Ala ofiarowała mi wiersz Jana Brzechwy "Księżyc". Zarówno drzewa jak i księżyc namalowany przez nastolatkę, bardzo się dziwią, a czemu?

"Plotkowały drzewa w borze:
Pan Księżyc jest nie w humorze.
Pan Księżyc miał jakieś przykrości.
Pan Księżyc jest blady ze złości.
Pan Księżyc ma twarz taką srogą.
Pan Księżyc wstał lewą nogą.
Pan Księżyc jest trochę nie w sosie.
Pan Księżyc dziś muchy ma w nosie."

    Kartka Mai była dla mnie zaskoczeniem, gdyż zawierała bardzo staranny rysunek ptaszka siedzącego na gałęzi drzewa,a był on ilustracją do wiersza Adama Asnyka "Siedzi ptaszek na drzewie."Przyznaję się bez bicia, że wiersza tego nie znałam.

" Siedzi ptaszek na drzewie
 I ludziom się dziwuje,
 Że najmędrszy z nich nie wie,

Gdzie szczęście się znajduje.
Bo szukają go wszędzie
Tam gdzie nigdy nie bywa.
 Pot się leje im z czoła,
Cierń im stopy rozrywa.

 Trwonią życia dzień jasny
  Na zabiegi i żale,
  Tylko w piersi swej własnej
   Nie szukają go wcale.

 W nienawiści i kłótni
  Wydzierają coś sobie,
   Aż zmęczeni i smutni
   Idą przespać się w grobie.

    A więc siedząc na drzewie,
    Ptaszek dziwi się bardzo,
    Chciałby przestrzec ich w śpiewie...
     Lecz przestrogą pogardzą."

   Nie wiem czy dziewczynka sama dokonała wyboru wiersza, czy został on Jej podpowiedziany. Pozwoliłam sobie przytoczyć go w całości, bo jest ponad czasowy. Wiersz "Dyzio marzyciel" przypomniał mi męski reprezentant klasy V s Artur .  Jak to dobrze, że młodzież nadal lubi marzyć i nas dorosłych do tego zachęca.
     Dominika K jest autorką kartki, a może także wiersza "Jesień"(bo Google nie podpowiedziało nazwiska poety). Układ wiersza i dobór rymów, mogą wskazywać, że jest to twórczość amatorska.

  " Kasztany spadają,
    liście się łamią

     Koleżanka na
     spacer,
     a jesień tuż za nią
 
      Kolorowe liście spadają
       z drzew,
       a jesień się śmieje He!He! He!

        Wiewiórki się chowają,
         a niedźwiedzie zasypiają

         Tak to właśnie jesień przyszła do nas,
          Kolorowa, uśmiechnięta i wesoła."

    Antonina  z klasy VIII i  Roksana , to ostatnie autorki kartek. Antonina obdarowała mnie wierszem Doroty Geller "Świt", a Roksana "Myślami nieuczesanymi" Stanisława Jerzego Leca.

"Czasem trzeba zamilknąć, żeby zostać wysłuchanym."
"Popełnił zbrodnię:Zabił człowieka! W sobie."
"Ludzie, zauważyłem, lubią takie myśli,które nie zmuszają do myślenia."
"Do głębokiej myśli trzeba się wspiąć."
Kiedy człowiek pokona przestrzeń międzyludzką?
Żeby być sobą trzeba być kimś.
Sumienie miał czyste. Nieużywane

Wybrane myśli nie tylko skłaniają do refleksji. Zostały bardzo starannie napisane prze z autorkę kartki.  Jej kształt jest również ciekawy, bo przypomina stronę , którą dopadły płomienie, a więc jest postrzępiona i osmolona.

"Noc,
szeleszcząc suknią,
odeszła.
Już świta.
Słyszysz?
Kogut pieje,
gdacze kura
pies szczekaniem dzień wita.
Wiadro dzwoni wesoło

 zaraz odbędzie jazdę
 w głąb studni.
Może złowi w niej
księżyc albo gwiazdę?
Siądźmy przy oknie cicho.
Nie mówmy teraz nic.
Gdy słucha się uważnie,
można usłyszeć świt."

  Bardzo mnie wzruszyły wiersze, kartki i młodzi ich wykonawcy. Dziękuję z całego serca i  życzę uczniom tej wspaniałej szkoły wielu upragnionych prezentów pod choinką, dobrego humoru i rodzinnej atmosfery w czasie Świąt.

OGROMNE SERCE czyli tryptyk literacki część 3

TRYPTYK LITERACKI cz.3 „Wiersze pozbierane”

   Kiedy pierwszy raz wzięłam tomik do ręki, zaciekawiło mnie dlaczego na okładce rozgościł się biało-rudy kot w czarne pręgi, trochę przypominający małe tygrysiątko. Odpowiedź nadeszła natychmiast po otwarciu książki

Ten wiersz jest na każdą wiosnę

Jaka była, jest i będzie

Bo wiosnę kot przywołuje

Słychać go wtedy wszędzie!

    To jednak nie jedyny powód, dla którego „Wierszom pozbieranym” towarzyszy kot i to za sprawą fotografii Agnieszki Ziembińskiej , w bardzo różnych, czasami frywolnych pozach. Oto cytat z omówionego już „Bajkowa”:

„Pojawienie się Czarnego Kota w Bajkowie zaspokoiło w jakimś sensie moje marzenie o posiadaniu kota. Dotąd nie mogłam sobie na to pozwolić, głównie z uwagi na warunki mieszkaniowe i częste wyjazdy. Uważam, że trzymanie kota w małym mieszkaniu wśród dywanów, kap, obrusów i serwetek na stołach, mnóstwa bibelotów na regałach, a ponadto zostawianie samego na co najmniej kilkanaście długich godzin byłoby pozbawieniem go warunków do normalnego kociego życia i skazywaniem na niezasłużoną męczarnię.”

   Po przeczytaniu tych słów, sprawa stała się jasna i oczywista. Ewa Radomska uwielbia koty. Wracając do tomiku, to zawiera on 39 wierszy, są one pogrupowane następująco:

WIERSZE MATEMATYCZNE-TYLKO DWA. TYLE MATEMATYKA ZE MNIE MA!

Sinus kojarzy mi się ze szczupłym młodzieńcem

Cosinus z przysadzistym, ciemnym brunetem

Całka to ta sąsiadka z parteru całkiem jeszcze do rzeczy

Trójkąty zazwyczaj bywają małżeńskie

Kwadrat- z tego się wycina chustę

Trapez pasuje mi najbardziej do cyrku

Walec to ciężki ubijacz drogowy

Stożek to fajna czapeczka dla pajaca

Prosta i krzywa – je już zdefiniował Gaudi

Prosta pochodzi od człowieka,krzywa od Boga

Wszystkie plusy i minusy mają swoje minusy i plusy

Ludzie zaś się mnożą,bo dzielą łoże

I taka jest summa summarum moja matematyka

A zegar lat miarowo odlicza je i z uporem tyka...

(„Moja matematyka”)

WIERSZE POZBIERANE TAK JAK ZBIERA SIĘ OKRUCHY ZE STOŁU PO KROJENIU CHLEBA ALBO MYŚLI NIEPOZBIERANE KTÓRE ROZWIEWA WIATR NA CZTERY STRONY ŚWIATA

Poezja stoi na przemian

To na nodze prawdy

To na nodze uczuć

Ale najlepiej jak stoi na obydwu

Wtedy ziemia twardnieje pod nimi

Słowa stają się ciałem

Z duszą nieśmiertelności

(O poezji)

WIERSZE NAPISANE Z INSPIRACJI POEZJĄ HENRYKA WOLNIAKA-ZBOŻYDARZYCA

Noc jest ślepa jak miłość

Ciepła jak przytulone kocię

Wysyła w fantazyjne krainy

Marzeń sennych

Aż szkoda się rankiem obudzić

Jasność razi,dotyk chłodnieje

Noc,zwijając żagle

Wydaje przepustkę dniowi

Zarzuca na plecy

Twardą rzeczywistość

Idź i dźwigaj swój życiowy trud

W nocy ci wynagrodzę...

(„Noc jest ślepa”)

WIERSZE DODATKOWE

Uczepiłam się mojego strachu

Jak koła ratunkowego

Boję się, a więc jestem

Nie muszę iść tu albo tam

Bo się boję

I już mi dobrze

Mam więcej czasu

Na banie się

Gdy mi ktoś chce odebrać

Mój strach

Staje się moim wrogiem

Bo mam tylko jego

Obrońcę mojej ułudy

(„Strach”)

WIERSZE NA KOCIE ZACZĘTE NA KOCIE SKOŃCZONE

Kto ma kota

Ten posiadł świat

Czy ten fotel

To jeszcze na pewno jest mój?

A nocne miauczenie

Bo coś by się przekąsiło

To jakiś mój

Bezwzględny obowiązek?

Zaraz, zaraz, a zerwana firanka

To namiastka drzewa

I to w moim domu?

A fikus obskubany

To wyprawa w nieznane

Tajniki przyrody?

Ale kiedy popatrzy

Zielonymi ślipiami

I zamruczy, ocierając się o nogi

To już nie wyobrażamy sobie

Świata bez niego...

(„Kot”)

WIERSZE Z PODRÓŻY I TUŻ PO NIEJ

Coś było dawno

Jak dawno?

Czym jest dawność?

Ciągłym odnawianiem

A więc ciągłym nowym

Tylko inaczej

Pamięć wskrzeszona

Czyli istniejąca

Teraźniejszością pamięci...

(„Dawność”)

   Na zaledwie 60 znajdziemy myśli, spostrzeżenia i refleksje. Wybrałam jeden wiersz z każdej "kategorii", taki który najmocniej mnie poruszył, wydał mi się najprawdziwszy, taki który mógłby być moim gdybym umiała pisać tak pięknie jak Ewa Radomska. Tomik w twardej oprawie, formacie pozwalający schować go w damskiej torbie, wydało Wydawnictwo „Miniatura”, znane już z pierwszej części tryptyku.

Dedykacja w tomiku brzmi tak:

„Tylko co to takiego poezja?

Niejedna chwiejna odpowiedź na

to pytanie padła już. A ja nie wiem

i nie wiem i trzymam się tego jak zbawiennej poręczy”(Wisława Szymborska)

Ja też nie wiem, ale próbować trzeba...

Pani Iwonie z poetyckim pozdrowieniem

Ewa Radomska

  A na zbliżające się Mikołajki polecam "Krasnoludka Maczka", który wygląda tak

    

*  Henryk Wolniak Zbożydarzyc(ur 1939)-polski poeta,dramatopisarz i aforysta. Autor kilkunastu tomów wierszy.Założyciel Towarzystwa Wolnistów(Stowarzyszenie Wolnistów,Towarzystwo Miłośników Wolniaka, Gdynia 1976). W roku 1965 ukazała się nakładem Ossolineum, pierwsza książka "Horyzont", uznana przez Radio Wolna Europa, za najciekawszy debiut roku. Mieszka we Wroclawiu, tworzy także w Lądku - Zdroju.

OGROMNE SERCE czyli tryptyk literacki część 2

TRYPTYK LITERACKI cz.2 „Ja z Bajkowa”

Kitka-Mitka w całej okazałości, przewodniczka i przyjaciółka Pani na Bajkowie

     Książka "Ja z Bajkowa" reprezentuje prozatorski nurt twórczości Ewy Radomskiej. Jako wydawca doskonale sprawdziło się  Wydawnictwo "Białe Pióro", które pomaga początkującym literatom zaistnieć na rynku czytelniczym, a profesjonalistom gwarantuje wysoką jakość wydawanych dzieł.

   

     WYDAWNICTWO „Białe Pióro”(WLBP) zostało założone przez Agnieszkę i Zbigniewa Kazałów w roku 2013,mieści się w Warszawie. W swojej ofercie ma książki dla dzieci, fantastykę, literaturę kobiecą, podróżniczą oraz poezję. Posiada własną księgarnię internetową. Specjalizuje się w publikowaniu polskich debiutów literackich. Autor partycypuje w kosztach procesu wydawniczego, zaś pozostałą część kosztów bierze na siebie wydawnictwo. „Białe Pióro” współpracuje z portalem Warszawska Kulturalna,portalami internetowymi :nowo wydane. pl. Dwudziestu dziewięciu autorów powierzyło swoje dzieła temu wydawnictwu. Bez udziału autorów w kosztach wydano „Miłość na każda porę roku”, antologia ta była nominowana do nagrody „Książka na jesień” organizowanej przez portal granice.pl.

   Licząca 146 stron pozycja, to 33 rozdziały, w których autorka opowiada o drodze do spełnienia swojego marzenia oraz o tym, co się działo, gdy osiągnęła cel.

„A zatem skoro moim marzeniem było miejsce pełne zieleni, z możliwością słuchania śpiewu ptaków bez uporczywego szumu samochodów, postanowiłam je znaleźć”.

   Wiedziona ciekawością, trafiła na  ogródki działkowe założone jeszcze przed II Wojną Światową w roku 1935.  Spacerując alejkami, odnalazła na ul. Pszczelarskiej swój kawałek ziemi.

„Był niczyj, porośnięty wybujałą trawą, która nie widziała kosiarki chyba od bardzo dawna. Znajdowała się tam całkiem spora altanka o ścianach, które z kolei nie widziały farby chyba jeszcze dłużej, a także ławka ze złamanym oparciem, ale to wszystko nic w porównaniu z pięknem tego miejsca! Bo w miejscu tym zaraz za płotem, rosło dziewięć dorodnych sosen i jeden górujący nad nimi świerk.”

   Działeczka została kupiona, wysprzątana i wraz z odremontowaną altanką stałą się królestwem Pani Ewy, a ponieważ czuła się tam jak księżniczka z bajki, nazwała to miejsce Bajkowem.

   Poznała tam wielu wspaniałych ludzi, urocze zwierzęta(wiewiórkę Kitkę-Mitkę, białe gołębie i Czarnego Kota), nauczyła się rozmawiać ze Świerkiem-Ćwierkiem i podziwiać dorodne szyszki Sosenek-Senek.

W książce przeznaczonej przede wszystkim dla dzieci i młodzieży znaleźć można wiele anegdot o sławnych, choć nie zawsze bogatych, ale za to utalentowanych (Beethoven, Mozart, van Gogh, Gaudi). Autorka mówi także o trudnej polskiej historii(Bitwa pod Monte Cassino, stan wojenny). Jest to ze wszech miar książka edukacyjna również dla dorosłych, którzy o wielu rzeczach słyszeli, ale mogą wiedzę swą poszerzyć. 

    Co się w Bajkowie wydarzyło od początku lata do Świąt Bożego Narodzenia? Zachęcam gorąco by przeczytać.

    Mnie interesowała w tej książce ta druga "płaszczyzna", zbudowana z myśli, które uznałam za credo życiowe autorki. Mówią one o tym , jak należy postępować, by nasze życie było wartościowe, spełnione i szczęśliwe.

1. „[Miłość]-ona jest wszechobecna we wszystkim i nie chodzi tu tylko o uczucie mężczyzny do kobiety i na odwrót. Jest także w przygarnięciu bezdomnego kota, zagospodarowaniu kawałka opuszczonej ziemi, dawaniu wsparcia innym...”
2. .„W młodości szuka się miłości niemal rozpaczliwie, z czasem już może bardziej uważnie, ale też kiedy się pojawi, natychmiast bierze się ją w ramiona. W starości przybiera postać pięknego, cichego podarunku, który łagodzi poczucie samotności i odsuwa smutne myśli o zbliżającym się końcu”.
3. .„Po prostu zakochał się i musiał sam przed sobą się do tego przyznać...A więc tak to wygląda! Ta ciągła chęć widzenia się, rozmawiania, patrzenia na siebie, każda chwila razem wydaje się wtedy jedyna w swoim rodzaju, zupełnie inna niż dotychczasowe zwyczajne spotkania w grupie..”.(tak autorka opisała miłość poprzedniego właściciela działki Bajkowo, Michała do szkolnej koleżanki Beaty. Ja jednak mam wrażenie, że zapytana o definicję zakochania, opisałaby je identycznie).
4. „ Czasami tak w życiu bywa, że ludzie najpierw się kochają, a potem z jakiegoś powodu nie umieją już ze sobą rozmawiać i zaczynają się oddalać od siebie tak bardzo, że stają się sobie zupełnie obcy. … Ale wtedy należy zachować te najpiękniejsze wspomnienia z tego, co było, bo każde spotkanie nawet najkrótsze, ma takie chwile. I należy dać całkowitą wolność tej drugiej osobie, życząc jej szczerze powodzenia w dalszym życiu... Na tym polega właśnie prawdziwa ludzka miłość...”
5. „... każdy człowiek jest wyjątkowy i niepowtarzalny, a dzięki temu jest królem świata, a już na pewno swojego, i tylko od niego zależy, jak go sobie urządzi”.*
6. „...powiedziałam „dzień dobry”, bo po pierwsze był to początek dnia, a po drugie, lubię ukłonić się pierwsza, nawet jeśli kogoś nie znam. Rodzi to bardzo miłe zaskoczenie i jest wtedy miło obu stronom.”
7. „Los zawsze wynagradza doznane krzywdy, tylko trzeba mu na to pozwolić, nie zapiekać się w nienawiści i umieć przebaczać temu, kto nas zawiódł...”
8. „ szczęście sprzyja ludziom pracowitym, uczciwym, szczerym i pomagającym innym. Człowiek ,który ma takie zalety, zawsze ma szczęście”(morał z opowiadania Isacca Bashevisa Singera „Mazł i Szlimazł, czyli mleko od lwicy” przytoczonego przez autorkę
9. „Bo bez szczęścia niewiele da się w życiu zrobić. Szczęściem jest spotkać odpowiednich ludzi, z którymi można się szczerze zaprzyjaźnić, znaleźć dobrą żonę albo męża, dostać pracę, akurat taką, która będzie zaspakajała nasze ambicje i dawała dużo satysfakcji.”
10. „Nie ma bowiem nic gorszego niż szarzyzna,która przykrywa się własne życie jak wyblakła płachtą... A potem kiedy widzi się u innych, że kolorowe, odważne, a nieraz nawet i szalone pomysły, które mimo wielu przeszkód potrafią zrealizować, zdobywając tym uznanie i podziw, zazdrość zżera jak rdza samochód i płachta owa staje się coraz bardziej brudna...Dobrze zatem, jeżeli przy człowieku stoi jakiś dobry duch, który wspiera go i prowadzi właściwymi ścieżkami życia...”
11. „A zatem to, co szare i z pozoru wyglądające skromnie, a nawet nieciekawie, może okazać się w konsekwencji kolorowym zjawiskiem, któremu tylko trzeba dać szansę zaistnieć...”
12. „To co minęło już nie wróci, a pamięć powoli zaciera kontury dawnych wydarzeń... Oczywiście,należy czerpać z pamięci o nich naukę na przyszłość i wyciągać wnioski – to nazywa się doświadczeniem życiowym które każdy w jakiejś mierze nabywa z czasem od życia.”
13. „...bo to jest wielka satysfakcja, kiedy starszy może młodemu pokoleniu przekazać swoją wiedzę, żeby szła dalej nie zmarnowała się...”
14. „...pasja ogromnie wzbogaca człowieka, daje mu jakby drugie życie.”
15. „Zapach natury jest nie do podrobienia i żadne perfumy mu nie dorównają...”
16. „Matka Natura takie nam wyznaczyła zadanie i takie ono zostanie już do końca świata...(wyznanie Świerka-Ćwierka o roli drzew). Co innego wy, ludzie. Wy chcecie przeskoczyć naturę, szukacie wciąż klucza do rozwiązania jej tajemnic.. Szukacie też wciąż jakiegoś optymalnego ustroju, dobrego dla wszystkich, gdy najlepszym ustrojem byłoby żyć w pokoju i czynić swoją powinność daną wam od zarania, czyli pracować i kochać się nawzajem...”
17. „...nieraz trzeba zmrozić serce, aby nie pękło z rozpaczy.”
18. „Nie ma to jak w chwilach zwątpienia, niezdecydowania czy napięcia wyjść z domu i pójść w miejsce, które się szczególnie lubi i wiemy, że zawsze przyniesie nam ukojenie. Wtedy spojrzymy na sprawę z właściwej strony...”
19. „... zima nie wydała się taka straszna, a wręcz przeciwnie – kiedy kobieta czuje się atrakcyjna,każda pora roku jest dla niej w sam raz.”
20. „Bo kiedy chociaż przez minutkę dziennie poskaczemy, to przez miesiąc robi się trzydzieści minut, a przez rok trzysta, które inaczej normalnie przesiedziałybyśmy, hodując kolejne kilogramy.”

* niektóre podpunkty rozpoczynają się mała literą, gdyż stanowią dalszą część rozpoczętego zdania.

     I to by było na tyle o wspaniałej kobiecie i Jej Bajkowie. Autorka i tę książkę opatrzyła przemiłą dedykacją: "Panią Iwonę zapraszam na moją działeczkę!". Co prawda byłam tam tylko oczami wyobraźni, bo realne spotkanie jest dla mnie nieosiągalne i choć jabłecznika Andrzeja nie kosztowałam, winka nie wypiłam, to i tak się świetnie bawiłam. Mam nadzieję, że Ci, którzy książkę przeczytają,będą mieli podobne odczucia. Jak się okazało, nawet najwspanialsi ludzie nie są idealni. Wadą Pani Ewy jest to, że nie sprzedaje swoich autorskich egzemplarzy, tylko je rozdaje bliskim i dalszym znajomym. Ten jakże szlachetny gest, byłby godny pochwały, gdyby nie to, że jest zgubny dla kieszeni pisarki. Najmilsza poetko, bajkopisarko, aforystko i powieściopisarko-płaci Pani na równi z wydawnictwem za wydanie każdej książki, więc najwyższa pora odzyskać choć część zainwestowanych pieniędzy, by mieć środki na kolejne równie ciekawe tytuły.

   

OGROMNE SERCE czyli tryptyk literacki część 1

Część I : "MYŚLI SPOD CZAPY CZYLI CO W GŁOWIE PISZCZY".

Ewa Radomska

   Październik zaczął się dla mnie bardzo pomyślnie. Listonosz przyniósł mi przesyłkę, która zawierała książki Ewy Radomskiej, przesłane przez samą autorkę. Pani Ewa obiecała mi dwie swoje książki w podziękowaniu za zamieszczenie Jej wiersza „Liściom” w poście o jesieni. Sam gest był dla mnie zaskoczeniem, gdyż to ja powinnam być wdzięczna za wyrażenie zgody na publikację wiersza. Kiedy otworzyłam kopertę,   okazało się, że oprócz „Ja z Bajkowa” i „Myśli spod czapy czyli co w głowie piszczy” jest najnowszy tomik poezji "Wiersze pozbierane".

   O dwóch pierwszych książkach pięknie napisała Stokrotka w postach:( z 4 marca 2019 oraz z  3 i 19 sierpnia 2019 r.). Dlatego jest mi tym trudniej, bo wiadomo, że nie możliwe jest przebicie popularności tekstów Stokrotki. Nie jest jednak moim celem konkurowanie z kimkolwiek, ale pokazanie ciekawej książki ze swojego punktu widzenia. 

   Licząca zaledwie 47 stron pozycja została wydana przez Wydawnictwo "Miniatura". 
Krakowskie WYDAWNICTWO„Miniatura” czyli Wydawnictwo Miniatura-Stowarzyszenie Siwobrodych Poetów zostało założone jako spółka z.o.o. Jej prezesem jest Mieczysław Mączka. Pierwsze oficjalne publikacje miały miejsce w roku 1988. Publikuje pozycje z zakresu poezji, aforystyki oraz literatury z pogranicza filozofii i mistyki, wśród pozycji są także książki obcojęzyczne. 

   Prezentowana dzisiaj książeczka została bardzo staranie opracowana. Dobry papier, twarda oprawa i nie rozleci się po kilku otwarciach, gdyż  nie jest klejona tylko zszyta. Nieliczne rysunki Adama Fiali wzbogacają tomik. Znajdziecie w nim 

 300 aforyzmów, o człowieku, przyrodzie, czasie, uczuciach. Szczerze mówiąc podobały mi się wszystkie, bo pointa trafia w sedno, jednak jako uwielbiająca mężczyzn, wybrałam te które ich dotyczą:

Kiedy długoletni mąż odchodzi do młodszej, to znaczy, że coś mu się pomieszało... między nogami.

                                                            ***

Kiedyś słodki mąż, dzisiaj jadowity wąż...

                                                                            ***

Określenie, że spało się z kimś, jest absolutnym zaprzeczeniem tego, co się naprawdę działo...

                                                              ***

Nasze grzechy najbardziej pamiętają nam ci,z którymi nie grzeszyliśmy...

rys.Adam Fiala

                             
                                                                            ***

Mężczyzna przez miłosną pozycję będzie miał zawsze przewagę nad kobietą...

                                                                ***

Inteligentna kobieta musi spotkać mądrego mężczyznę, inaczej staje się niewolnicą durnia...

                                                                  ***

Samotność kobiety obrasta dewocją, samotność mężczyzny – nieumytymi naczyniami...

                                                                  ***

Żwawy staruszek to mimo wszystko rozpacz minionego chłopca...

                                                                   ***

Naprawdę – nie każdy zasługuje na prawdę

                                                                    ***

Historia powtarza się dlatego, że głupota ludzka jest nieśmiertelna...

rys. Adam Fiala

                                                             

    W książce z aforyzmami Pani Ewa zamieściła dedykację:  ”Dla Pani Iwony -takie różne myśli co się po głowie snują” . Dzięki temu jednemu zdaniu, książeczka stała się podwójnie cenna. Nie przypuszczałam, że prośba o pozwolenie na zamieszczenie w poście wiersza, zaowocuje takimi prezentami i pozwoli mi poznać wirtualnie tak wspaniałą osobę. Wymieniłyśmy z Panią Ewa kilka maili, których treść i sposób pisania udowadnia, że jest Ona niezwykle życzliwą ludziom, serdeczną i empatyczną kobietą. Czuję się szczerze zaszczycona, że mogłam Ją poznać przynajmniej za pomocą sieci internetowej. Dziękuję Pani Ewo za książki i serdeczne słowa, skierowane do mnie w korespondencji. 

     Tych, którym spodobał  się dzisiejszy post zapraszam do przeczytania dwóch następnych.

CO U MNIE !

   Stałam się wielka wielbicielką siatkówki. Mecze polskiej reprezentacji zaczęłam oglądać z braku ciekawszych programów w państwowej czy komercyjnej telewizji. Najpierw było kilka ostatnich meczów w Lidze Narodów i cieszyłam się jak dziecko z brązowego medalu, naszych młodzików. Nie podobała mi się postawa trenera Vitala Heynena, nie zostawia się drużyny nawet a może przede wszystkim wtedy, gdy grają najtrudniejszy mecz, a samemu nie wierzy się w sukces. Ci przygotowujący się do kwalifikacji olimpijskich, do których pojechał, jeden dzień jeszcze bez niego by sobie poradzili. Na szczęście młodzi siatkarze mieli ambicji tyle , co wzrostu i stanęli na najniższym stopniu podium. Na „pudle” znaleźli się także w Mistrzostwach Europy-również brąz i w Pucharze Świata,gdzie zdobyli srebro, bo lepsza okazała się Brazylia.

   Mój dobry nastrój utrzymywał się w październiku, bo dostałam od Pani Ewy Radomskiej w prezencie, 3 Jej najnowsze książki: „Ja z Bajkowa”, której czytanie rozpoczęłam i byłam pewna, że szybko skończę, ale się „zawiesiłam”, „Myśli spod czapy czyli co w głowie piszczy” oraz „Wiersze pozbierane”. Wszystkie pozycje są fantastyczne i zamierzam im poświęcić osobny post. Jednak już dziś mogę powiedzieć, że są to doskonałe prezenty pod choinkę jeżeli lubicie dawać lub dostawać książki.

    Po trudnym upalnym lecie, które źle znosiłam, bardzo potrzebowałam pozytywnych bodźców. Zapowiadało się, że chyba pierwszy raz w życiu będę chwaliła październik.  Jednak wygrane siatkarzy i hojność wyśmienitej pisarki, to było za mało, by doskonałe samopoczucie trwało.

    Niestety nie tylko nieszczęścia chodzą parami, miłe rzeczy też. Syn złapał zapalenie oskrzeli i przez tydzień był na zwolnieniu, nie polepszyło się, więc poszedł do lekarza ponownie, tym razem prywatnie, bo w przychodni 3 dni wystawał, ale numerka nie dostał, a żaden lekarz nie chciał przyjąć dodatkowo. Pan doktor stwierdził, że najwidoczniej lek był za słaby i dał mocniejszy antybiotyk, po którym w ustach i gardle pojawiła się grzybica. Zaserwowany na nią specyfik spowodował kołatanie serca i duszności, wyglądało na to, że wystąpiło uczulenie na jakiś składnik. Po dwóch tygodniach choroba nie odpuszczała i dostał trzeci tydzień zwolnienia.Gdy był po trzecie zwolnienie, to dostał skierowanie na prześwietlenie płuc, ale już jakiś czas temu ubzdurał sobie, że ma raka, więc stwierdził, że się boi prześwietlić, bo wtedy dowie się, że jest ciężko chory. Asia zagroziła, że jak nie zrobi prześwietlenia, to go rzuci, a ja gardło zdarłam na przekonywaniu go o konieczności i słuszności dowiedzenia się, dlaczego prawie po miesiącu leczenia jego samopoczucie się nie poprawiło, ale on odpowiada tylko „łatwo wam powiedzieć”.  Jak wiadomo większość mężczyzn źle znosi chorowanie, z moim ancymonem nie było inaczej. Rozleniwiony do granic możliwości,nie chciał nic zrobić ani w swoim ani w moim domu. Był kłótliwy, rozdrażniony i wprost nie do wytrzymania.  Na domiar złego synowa postanowiła zrezygnować z pracy. Na szczęście dwa dni później znalazła nową, również jako ekspedientka w piekarni i cukierni, ale musi dojeżdżać dużo dalej niż dotychczas. Póki co chwali sobie, ale za to syn który powrócił do swoich zajęć, zaczyna przebąkiwać o tym, że nie wiadomo czy w grudniu mu przedłużą umowę , a i on sam uważa, że stać go na coś więcej. Po tym jak trzy lata siedział bezrobotny i tak szukał pracy, że miałam wrażenie iż wcale jej nie chce znaleźć, takie gadki napawają mnie lękiem. Coraz częściej zastanawiam się, robiąc rachunek sumienia, co jak komu zrobiłam złego, że nie mogę spokojnie sobie żyć, tylko ciągle „jak nie urok to sraczka”. Nawet nie próbuję zgadywać jakie będą dwa ostatnie miesiące roku.

   Jesienna ramówka w telewizji powróciła nowymi sezonami moich ulubionych programów: „Policjantki i policjanci” oraz „Sprawiedliwi. Wydział kryminalny”, więc popołudnia mam zapełnione. W sobotnie ranki oglądam maraton „Lombard życie pod zastaw” i „Rodzinny interes”. Jest też kilka nowych pozycji, ale nie wszystkie mogę oglądać, bo godziny emisji nakładają się.  " Korona królów”, to straszne nudy i dłużyzny. Już dawno przestały mnie interesować tasiemce „Na Wspólnej”, „Klan” czy „M jak miłość”. Z nowych seriali oglądam tylko „Miłość na zakręcie”, ale tylko dlatego, że jest pomiędzy dwoma serialami i nie chce mi się przełączać na inne kanały. Podoba mi się piosenka z czołówki(.https://www.youtube.com/watch?v=BtfGG8dhMNc.). Autorem tekstu i kompozytorem jest Marek Kościkiewicz, a wykonuje ją Antek Smykiewicz. Świetnie natomiast bawię się przy „.Gabinet nr 5”, który jest udaną satyrą na polską służbę zdrowia i naszą rzeczywistość.
     A co u Was słychać w ostatni dzień października, dowiem się z Waszych blogów, zatem do zobaczenia.