MNIEJ LUB BARDZIEJ ZNANI - "kup pan cegłę"

kadr z filmu "Ewa chce spać"

– Panie szanowny! Kup pan te cegłę! Odpalasz pan stówkę – ocalasz pan główkę! Cegła tańsza od kapoty, kup pan cegłę od sieroty! No co jest, jak pragnę zakwitnąć?! Dawaj pan stówę i spływaj w podskokach! Bo tak ryło przenicuje, że będziesz nosem gwizdał!

– Uciekaj, chuliganie, bo zawołam policjanta.

– Otwórz tylko dziób, ty gnoju śmierdzący, to już go nawet na klamkę nie zamkniesz!

   Cytat pochodzi z filmu „Ewa chce spać” z roku 1957, w którym wypowiadający te słowa Roman Kłosowski, zagrał członka bandy. Aktor debiutował w filmie „Celuloza”. W latach 1953-2011 zagrał w 82 filmach. 

Oglądałam 20 z nich, szczególną uwagę zwróciłam na Niego w filmie „Rzeczpospolita babska”, w którym grał kasiarza Maksymiliana Konieczko. 

W pamięci większości widzów pozostanie jako Maliniak w filmie „Czterdziestolatek” oraz jego kontynuacji „Czterdziestolatek 20 lat później”. Zanim powstała ta druga część nakręcono także „Motylem jestem czyli romans 40-latka”. Zagrał pierwszoplanowe role w filmie obyczajowo-sensacyjnym „Cień” w reż. Jerzego Kawalerowicza i w dramacie wojennym „Pierwszy dzień wolności” Aleksandra Forda. Oba filmy znalazły się w konkursach głównych 9 i 18 Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes.

 

W roli Szwejka w reż, Janusza Zaorskiego w Teatrze Powszechnym

   Poza rolami filmowymi grał na scenach teatrów: Dramatycznego w Szczecinie, Powszechnego w Łodzi, gdzie był dyrektorem naczelnym i artystycznym oraz warszawskich:Dramatycznym, Nowym i Syrena. Na deskach teatru zawodowego zadebiutował w Teatrze Polskim w Szczecinie, w spektaklu „Szczęście Frania” Włodzimierza Perzyńskiego. Pożegnał się z widzami spektaklem „Ostatnia taśma: Samuela Becketa, granym w teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

   Zrezygnował z działalności zawodowej z powodu prawie całkowitej utraty wzroku. Zmarł 11 czerwca w Łodzi, a urnę z prochami złożono 18 czerwca w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

   Odszedł jeden z najbardziej charakterystycznych polskich aktorów powojennych. Swoją mimiką twarzy potrafił wyrazić więcej niż inni najlepszymi nawet dialogami. Bawił, śmieszył, rozczulał. Pomimo niepozornego wyglądu, dzięki kreacjom potrafił zawsze przykuć uwagę widza. Bez względu na to czy grał role dramatyczne czy komediowe, zawsze robił to perfekcyjnie. Był nie tylko wybitnym aktorem ale także reżyserem(„Kamienny świat”, „Czarna róża”) oraz pedagogiem (wykładowca na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi).

   Za swoje role aktorskie w teatrze, filmie i telewizji wielokrotnie nagradzany( Nagroda Honorowa za całokształt w roku 2009 na XVI Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia”) i odznaczany (Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”-2013).

   

Jak już wspomniałam z bogatego dorobku filmowego Romana Kłosowskiego, ja widziałam 20, które polecam gorąco tym, którzy ich nie oglądali: komedie- „ Kapelusz pana Anatola”, „Szczęściarz Antoni”, „Gangsterzy i filantropi”, „Rozwodów nie będzie”, „Giuseppe w Warszawie”,”Zezowate szczęście”, seriale „Pensjonat pod Różą”, „Świat według Kiepskich”, Ojciec Mateusz”, Na dobre i na złe”, „Czterej pancerni i pies”, „Niewiarygodne przygody Marka Piegusa”, „Urwisy z Doliny Młynów”,dramaty: „Eroica”, „Baza ludzi umarłych”, „Zamach”.

Z żona Krystyną, zmarłą w 2013 na nowotwór. Przeżyli razem 58 lat.