WIOSENNA NIEMOC

4 maja 2018 godz.12.20

   Po mile spędzonych świętach wielkanocnych byłam w dobrym nastroju, pełna chęci do pracy. Wpadłam na pomysł postu „Jeden on-kilka żon”, inspiracją był władca Anglii Henryk VIII, który tych towarzyszek życia miał aż 6. Jednak w trakcie opracowywania,  operator na 9 dni wyłączył mi internet. Poczułam się jakby mi odjęto bardzo ważny do funkcjonowania organ. Gdyby przed rokiem 2009 ktoś mi powiedział, że tak się uzależnię od internetu, to nie uwierzyłabym. Kiedy przywrócono mi „łączność ze światem” nadrabiałam zaległości w czytaniu ulubionych blogów. Niedokończona notka przestała mi się wydawać atrakcyjna, a nie mogłam wpaść na inny ciekawy temat. Okazało się, że przerwa podziałała na mnie destrukcyjnie, nawet komentarza pod waszymi postami nie umiałam sensownie sklecić. 

   Samopoczucie też zaczynało ocierać się o depresję. Liczyłam na to, że z początkiem maja syn podejmie pracę i w czerwcu będzie dodatkowy dochód. Dokumenty złożył ale czekają go jeszcze badania lekarskie, a ponieważ dawno takowych nie robił, to trudno przewidzieć wynik. Ciągła niepewność wykańcza, a finanse są w tak opłakanym stanie, że nawet gdybym żyła jeszcze wiele lat, to nie naprawię tego, co zostało zrujnowane przez dwa lata bezrobocia mojego jedynaka. Maj, który z wielu względów był moim ulubionym miesiącem w roku, też nie zapowiada się idyllicznie.

7 czerwca 2018  godz. 12.00

   Wczoraj syn pokazał mi receptę od okulisty jako dowód, że faktycznie robił badania w celu podjęcia pracy. Ucieszyłam się bardzo, bo szczerze powiedziawszy, nabrałam przekonania, że ta robota, to ściema. Co prawda lekarka główna po przedstawieniu kompletu badań rozszerzyła je o wizytę u neurologa,ale wierzę że opinia tego specjalisty będzie korzystna i od 15 bm syn podejmie pracę.

   Imieniny w tym roku miałam takie pół na pół , syn złożył życzenia dzień później, bo mu się pomyliło. Synowa natomiast pamiętała o Dniu Matki i przesłała pączka w kształcie serca. Pozostali członkowie rodziny pominęli moje święto, było mi trochę przykro. Szybko jednak o tym zapomniałam, bo gdy byłam w potrzebie siostra pożyczyła mi znaczną kwotę pieniędzy.

   Nie zawiodły natomiast znajome: pierwszy raz zadzwoniła do mnie koleżanka z czasów ogólniaka, która przysyła bardzo ciekawe kartki na Boże Narodzenie i Wielkanoc,  jednak o urodzinach i imieninach nigdy nie pamiętała przez te 44 lata utrzymywania kontaktów korespondencyjnych. Celina z Chorzowa przysłała sms, ozdobiony uroczym bukietem , a przedwczoraj K.J wyjął ze skrzynki śliczną kartkę od Jotki.

   

   Piękna, słoneczna pogoda jest dla mnie trudna podwójnie: z jednej strony w mieszkaniu nie ma przewiewu i duszę się siedzeniem w murach. Z drugiej tak bardzo potrzebuję witaminy D3 w postaci słońca, świeżego powietrza i widoku ludzi, a nie ma kto mnie wyprowadzić, bo syn twierdzi, że sam nie da rady. Wczoraj pogoda niby nie różniła się od dzisiejszej,ale bolał mnie każdy staw i mięsień rąk i nóg. Nie mogłam sobie z tym poradzić. Teraz siedzę  przed laptopem i czuję się znośnie, na tyle że piszę ten post. Nie wiem kiedy nadrobię zaległości, jakie powstały przez połowę kwietnia i maj, gdy nie chciało mi się żyć aktywnie i wegetowałam przed telewizorem. Sezony w telewizjach komercyjnych i państwowej się pokończyły, zaczęły się powtórki. Co roku te same filmy przez kolejne trzy miesiące, zwariować można. Abonamenty płacimy co miesiąc i wypadałoby, aby telewizje na przerwę między sezonami przygotowały nowy zestaw filmów.

   Muszę zadbać nie tylko o stronę intelektualną swojego życia, ale przede wszystkim fizyczną. Jeszcze nie wiem jak tego dokonam, co innego bowiem jest zdawać sobie sprawę, że trzeba, a zupełnie inaczej wygląda to, na etapie realizacji.

   Blogerzy, których czytuję, szykują się na działki lub wyjazdy urlopowe. Ja działki nie mam, planów urlopowych również. Nawet już nie pamiętam kiedy byłam na wczasach.

   Mam jednak nadzieję, że powróci chęć pisania bloga, wypadałoby wrzucać teksty lekkie, dowcipne, adekwatne do czasu relaksu i letniego wypoczynku. Póki co, wszystkim, których niepokoiło moje milczenie, życzę by ich urlopy były pełne wspaniałych wycieczek, towarzyskich spotkań i beztroskiej zabawy.